ZGUBIŁEM SIĘ!

KIEDY BYŁEM MAŁY, dziwny byłem, WSZYSCY DZIWNI. potem się zagubiłem..... i podniosłem UJRZAŁEM. JESTEM DZIWNY... I ZROBIŁEM CO WY.... muszę teraz się podnosić, ALE BĘDĘ!

Chciałem sercem
dobrze chciałem.
Prosiłem, błagałem!
a on nic.

RUSZYŁEM OSTRO
Z KOPYTA.
a, teraz mnie pyta:
czy ty zły?
to ty?
żyjesz ty?
RUSZYŁEM OSTRO
Z KOPYTA.

Nadal chcę
sercem chcę.
Błagam! i proszę
a ty nic.

JESTEM I JUŻ ZAWSZE POZOSTANĘ, dziwny jestem, DZIWNI. Podniosę się, jak mały....... i pozostanę nim MAŁYM. BĘDĘ TYM KIM BYŁEM I KIM BYĆ MUSZĘ!

autor

FREEDOMiJA

Napisany: 2011-09-27 Dodano: 2011-09-27 20:52:25

Ten wiersz przeczytano 544 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Wolny Klimat Optymistyczny Tematyka Nadzieja

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie