Zgubiona poema
Ktoś kiedyś powiedział " O mocy uczucia świadczy dlugość zapominania "
Ukratkiem spojrzałem na Ciebie,
I poczułem się jak w niebie.
Patrząc na Twą twarz zgoła,
Czułem się jak bym widział anioła.
Wgłowie mi się zakreciło,
Wsercu zrobiło się miło.
Ze szczęścia promieniałem cały...
A ręce lekko mi zadrżały...
Teraz smutny gdy Cię nie ma,
Teraz smutny gdy Cię brak.
Byłaś dla mnie jak poema
Byłaś niczy miodu smak.
Słońcem byłaś dla mnie w nocy...
Widzę Cię gdy zamykam oczy...
Tęsknie, myśle, płaczę, szlocham,
Bo naprawdę Ciebie Kocham.
Ja nie zapomniałem jeszcze...
autor
Lord Nikom III
Dodano: 2005-11-11 13:57:46
Ten wiersz przeczytano 380 razy
Oddanych głosów: 2
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (2)
Musisz poprawic sobie pare bledow - ukradkiem - to po
pierwsze, dalej - w glowie i w sercu, pisze sie osobno
a tak w ogole to skorzystaj ze slownika.
Ktoś kiedyś powiedział, że tylko pierwszy człowiek
piszący o miłości był poetą, a reszta to banda marnych
plagiatorów. Nic oryginalnego. Jeszcze taka mała
sugestia, wielokropki wcale nie dodają głębi,
szczególnie w nadmiarze.