ziarno milości

dla tych którzy uciekają przed miłością

ziarno miłości

w jedną masę zwarci żyjemy w jedności
brak wyraźnych kształtów nie jest już problemem
niczym marionetki na sznurkach wiszący
zawieszeni w próżni bez celu idziemy

dotykamy ściany idąc po omacku
pewności nie mając szuramy stopami
szukamy poziomu który by nas wyniósł
w realność miłości której już nie mamy

krzyk rozpaczy znika odchodząc bez echa
ginie w rozpadlinach rozłupanej skały
popękane serce na miłość nie czeka
na miłość co przeszła otwierając bramę

teraz wiatry cztery w nim śmiało hulają
wymiatając wszystko co przyniesie woda
choćby małe ziarnko zamieszkać tam chciało
brak jest wciąż nadziei - zachodu też szkoda

jakiej siły trzeba by zamknęła bramę
by wraz z wodą przyszła życiodajna gleba
by maleńkie ziarnko miłości tak chcianej
wydało swój owoc wielki aż do nieba

autor

dobry czas

Napisany: 2005-12-26 Dodano: 2007-02-16 13:52:53

Ten wiersz przeczytano 509 razy

Oddanych głosów: 8

Rodzaj Rymowany Klimat Optymistyczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie