zimowa przebieżka o chorej godzinie

Bardzo na tak i pozdrawiam cieplutko oraz uśmiech Ci
ślę:)

Marto poruszasz swoim wierszem i to bardzo
Niech Peelka uwierzy w siebie
Kazdy nosi piekno w sobie Peelka również
Pozdrawiam serdecznie :)

faktycznie, czyta się z zaciekawieniem, co mózg nie do
rozumie, to uzupełni serce :-)

Witaj Marto:)

Chyba nie jestem jedyny co nie wszystko może sobie
poukładać w tym wierszu.Ale może to zapewne urok tego
wiersza:)

Pozdrawiam serdecznie:)

Wymowny wiersz, okraszony smutkiem.
Ciekawie się go czyta, wciąga, pozdrawiam :)

Czyta się z zaciekawieniem.
Pozdrawiam Marto :)

Ciekawe pisanie, choć nie pierwszy raz mam problem ze
zrozumieniem przekazu. Miłego dnia:)

monolog tajemny, ach mój kochany Wrocław kiedyż to ja
się nim przebiegnę

Mario
bardzo na TAK

Jak już dziś wspomniałam, kilka komentarzy do tyłu,
czasem szyfr staje się zbyt duży, by zrozumieć. Ale
może wcale nie chodzi o zrozumienie?
Wiem, że peelka jednak nie odejdzie, nawet jeśli nie
zagra już w przedstawieniu, emocjonalnie zostanie na
zawsze którąś tam postacią dramatu, choćby w
rzeczywistości, była to tylko komedia. Don't let her
go, Liberace. Pozdrawiam:)

Świetnie się czyta, w sumie to mam niedosyt, bo w tym
stylu mogłabym czytać i czytać... nakreśliłaś jakąś do
wyobrażenia sytuacyjność - ale nacisk w tekście - co
mi się bardzo podoba - położony jest na poznanie i
wejście w emocje peelki - dla mnie super.

Marto! - niewątpliwie jesteś osobowością - nie tylko
literacką. Twoje wiersze wręcz domagają się
"rozszyfrowania". Nie do końca mi się to udaje.
Swietnie potrafisz zainteresować:zwyczajny -
niezwyczajny Wroclaw! - widzial nie jedno... - To jest
to!
Serdeczności:)

nawet fajne :)