Zimowe wspomnienie
Posłuchaj,to dla nas skrzypce grają
dla nas dzwonią janczary u sanek
to nam ptaki za oknem śpiewają
w śnieżny zimowy poranek
Nasyćmy zmysły chwilą nim minie
jest taka piękna lecz nie wiem dlaczego
czas jest nieubłagalny i płynie
choć czas nie robi nic złego
Roztopi śniegi obudzi słońce
sprawi że będzie piękniej na świecie
stanie się innych rzeczy tysiące
i zwiędną róże w ślubnym bukiecie
Widziały świerki ubrane w białe płaszcze
widziały słyszały tak wiele
że wierzę że kocham na wieki na zawsze
rozeszło się echem w kościele
wiatr porwał słowa modlitwy
najszczerszej
ustami drżącymi szeptanej
zostały wspomnienia w sercu i wiersze
i świerki wciąż zasłuchane...
Komentarze (17)
Przepiękny, rozmarzyłam się. Kto go nie przeczytał,
niech żałuje. Pozdrawiam cię Ewo:))
śliczny wiersz
Przepiękny, romantyczny wiersz.
Pozdrawiam serdecznie.
Pięknie i romantycznie. Jeśli taka miłość jest w
rzeczywistości, to gratuluję szczęścia. Serdecznie
pozdrawiam.
Pełen uroku, nastrojowy wiersz - wspomnienie.
Pozdrawiam :)
Nastrojowy wiersz, skłania do zadumy. Pozdrawiam :)
Dziękuję za odwiedziny i komentarze Ewo.Pozdrawiam w
sobotni wieczór.
dziekuje za odwiedzenie mojej strony,pozdrawiam
Wspomnienia - oby, zawsze były miłe. Pozdrawiam
serdecznie.
Pięknie...
Pełen uroku, delikatny wiersz
pozdrawiam
Przepiękny, cudownie rozmarzony wiersz. Pozdrawiam
serdecznie:-)
Piękne zimowe wspomnienie. Pozdrawiam serdecznie
Rozmarzyłaś moją wyobraźnię i siedzę patrząc na ekran
jakbyś jeszcze coś chciała powiedzieć.Bajecznie
wytworzyłaś nastrój który poprzez zimowy poranek do
ciepłej wiosny wprowadza nas do kościoła gdzie echem
przypominasz czas miniony.Dzisiaj Ewuniu wspominasz i
robisz to cudownie.Pozdrawiam z wielkim podziwem.
Ładnie wyglądają świerki ubrane w białe płaszcze, a ja
będę w śnie słuchał jak szumią , pozdrawiam do podusi.