Zimowy szronu obraz kwiatów ...
Inspiracją- obraz oszronionego okna z bukietem białych kwiatów, na nich barwny motyl
Przez lasy, pola, stepy przystało jemu
gonić
Skrzydełkami o szronu szybę dzwonić
Obraz bukietu szronu jego tęsknotę nie
wzruszy
Martwy szronu bukiet nie pachnie, nie ma
duszy
Pieśń zimy brzmi głośno, pomrukuje
daleko
Nad lodem ściętą rozległą szarą rzeką
Mróz nieodłączny zimy , razem z nią płynie
Maluje szronem kwiaty, do wiosny czas
minie
Usiądź na mnie motylu, pójdź ze mną w tany
Taniec uświęca najpiękniejsze chwile
We mnie nie ma nektaru i nigdy nie będzie
Smutny nasz taniec, dziś zima jest wszędzie
Porzuć motylu tą chatkę i mroźne ściany
Tu miłość i przyjaźń nie mieszka
Dom, mroźne okna zimową mgłą owiany
Zostaniesz, zamarzną ci barwne skrzydełka
Morał jest prosty jak sopel lodu u rynny
Nie należy się pchać bez potrzeby wszędy
Tak jest i ze mną, pcham się między
poetami
Co potrafię co dnia osądzacie mnie sami
Autor:slonzok
Bolesław Zaja
slonzok
Komentarze (8)
barwnie refleksyjnie i ciepło
Pozdrawiam Bolesławie
Przeczytałem z przyjemnością:) Pozdrawiam.
troszkę chłodu w upały nie zaszkodzi...wiersz ma dobre
przesłanie ... jesteśmy tu wszyscy równi.... lubię
Twoje wiersze- pozdrawiam ciepło:-)
milo bylo przeczytac jak zwykle podrawiam :)
aj ładnie i grawer w:)
ladne takie kwiaty niczym drawer na szybie ciepła
dostanie i się rozpływa w:)
Lubię Twoje wiersze, jest w nich tyle ciepła i
radości. Dzisiejszy, dla odmiany smutny, bo to
przecież życie:))
Szronem pokryte dziś strofy i owiane smutkiem.. Sądzić
nie będę, piękno broni się samo.
Pozdrawiam.