ZK 72-200

Z tomiku: "Geometria hedonisty, czyli lepsza perspektywa..."

Słońce parzy w twarz a łzy płyną
Każda sekunda życia jest godziną
Cierpieniem dla duszy w tobie ukrytej
A światło ciemnością męki przeżytej

Umierasz patrząc na samego siebie
Walczysz z możnością życia w niebie
Zamykają ci bramy tego świata
Próbują z ciebie zrobić wariata

Po chamsku zabierają siłę woli
Rozkoszą dla niech jest słyszeć, że boli
Myślą, że nie czujesz wzroku na sobie
Wciąż patrzą, gadają tylko o tobie

Mówią, że jesteś dla nich „zwykłym nikim”
Za wszelką cenę chcą zniszczyć optymizm
Udowodnić, że już zawsze będziesz zły
I, że oni na pewno nie wybaczą ci

Bo dla nich nie jesteś teraz człowiekiem
Chcą byś nie wracał, bo tak będzie lepiej
Nie pomyśleli, że też masz prawo żyć
I, że gdzie tylko zapragniesz możesz być…

* * * * * * * *

autor

Natalka (Everytime)

Napisany: 2005-06-15 Dodano: 2005-06-18 20:49:32

Ten wiersz przeczytano 781 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Rymowany Klimat Dramatyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie