W złą godzinę

Dziadek uwielbiał morze:
Ostenda, Mentona, a w 1913 roku pojechał do Zoppot.
Tu był panem.
Za rubla płacono ponad dwie marki.

Zatrzymał się u Janta-Połczyńskich przy ulicy Południowej.
Sto metrów od plaży.
Nawet się parę razy wykąpał,
Choć przyciasny kostium uwierał go pod pachami.

Na męskiej plaży poznał kronprinza.
Grywał z nim później w tenisa.
Wilhelm zaprosił go też do Waldoper na Zigeunerbarona.

Kiedyś siedział z przyjaciółmi na tarasie Kurhausu,
Patrzył na tłumy kuracjuszy.
Od swojego stolika widział skwer i molo.
- Chciałbym tu zamieszkać – powiedział.

W złą godzinę.
33 lata później osiedlił się tu wygnany z domu mój ojciec.

autor

jastrz

Napisany: 2019-05-29 Dodano: 2019-05-30 00:00:15

Ten wiersz przeczytano 989 razy

Oddanych głosów: 17

Rodzaj Bez rymów Klimat Obojętny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie