Złamane serce
Ten wiersz dedykuje wszystkim zranionym, zagubionym, samotnym i nieszczęśliwie zakochanym
Serce, a w nim pustka, prucz żalu nic,
Może tylko słowa: Nie bój się żyć.
Ale ja się boję i uciekam, bo wiem...
Wiem, żę nic nie wiem.
Myśle, myślami błądzę, gubię się,
wspominam,
Zadaje pytania, szukam odpowiedzi, nie
znajdę, nie ma
Mówisz: "Takie życie". Co to za życie?!
Bez tego co było, to tylko walka o
przeżycie,
Przeżycie kolejnego, szarego dnia i
dążenia,
do tego co odeszło, i co odchodzi coraz
dalej.
To serce złamane nigdy nie pokocha,
Nie zaufa, co cały czas jedno serce kocha,
Wierne jednemu, nie otworzy się na inne,
Ktoś puka, ktoś wali, a ono takie
naiwne.
Próbuję je oszukać, lecz serce rozumowi
jak na złość "NIE" mówi.
Komentarze (1)
bardzo spodobał mi się wiersz.. taki prawdziwy.. żal..
też to czuję. wielki żal.