Zło sięga nieba

Bezsilnosc i strach przereaza.. pozdrawiam cieplo :)

Zła zbyt dużo jest taki jest Fakt i piętrzy się.

Smutny, zimny, poruszający wiersz.
Pozdrawiam serdecznie:))

Pewnie zostało kilka centymetrów...
Pozdrawiam z podobaniem :)

Przerażający obraz apokalipsy.
Widząc postępującą degradację Ziemi - wszystko może
się zdarzyć, pozdrawiam

Pożoga. Obraz smutku i rozpaczy... ale z czasem
wszystko się odrodzi.

Smutny wiersz. A jednak zwycięstwo zła zawsze jest
przejściowe i krótkotrwałe. Zmęczony ptak być może tym
razem będzie musiał odpocząć na ziemi. Ale część z
wypalonych drzew "odbije" od korzeni. Za jakiś czas
znów tu będzie zielono, a w gałęziach będą nowe
gniazda ptaków.

Roztoczyłaś przed czytelnikiem mroczny obraz.
Wydaje mi się, że Twój wiersz jest jakby przestrogą
przed skutkami jakiegoś kataklizmu.
Może przed wojną - jak zauważyła Krystek.
Cieplutko Cię pozdrawiam :)

Pieony wiersz, wersy poruszają
Pozdrawiam serdecznie :)

Piękne Twoje spojrzenie,
Pozdrawiam serdecznie,
Miłego dnia
...
Jak ptak
Wznoszę się
W stronę słońca
I spoglądam
To z radością
To ze smutkiem
Na odległą
Ziemię z wysoka

Nie łatwo
Powrócić
Na dół
By dźwigać
Krzyż
Codzienności

Czytając wiersz widziałam dramatyczne skutki wojny.
Ślę moc serdeczności:)

ładnie, na pomyślenie.

Poruszające wersy wywołują poczucie bezsilności i
smutku...Pozdrawiam szadunko :)

Wzruszyłaś wersami;)

są takie miejsca, a to jest przygnębiające, że
niektórzy ludzie wolą zabijać niż ratować życie.