Złoty cielec
stwórcy
Niewiele trzeba człowiekowi do życia -
ciepła, jedzenia i coś do picia,
jak najmniej bólu w bólu, w związku
miłości,
i odrobinę przy tym wolności.
Stworzyłeś Panie stwora pięknego!
Po coś mu dodał cielca złotego ?
On trawę z jego paswiska zżera!
Duszy mu nędza przez to doskwiera.
autor
stolarz podłogowy
Dodano: 2013-11-15 19:41:11
Ten wiersz przeczytano 1606 razy
Oddanych głosów: 22
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (29)
oj, cielca to człowiek już sobie wyprodukował sam,
taka z niego bestia zdolna...
Bardzo dobry wiersz.Są ludzie,
którym wiecznie mało, chcą więcej i więcej, zatrzymać
się nie mogą.
Pozdrawiam serdecznie.
Ładnie namalowame,pozdrawiam
Ciekawy wiersz,pozdrawiam
zapraszam na moja stronke,spawacz
On trawę z jego pastwiska zżera!
paswiska - pastwiska drobna różnica a jednak
Mądre myśli zawarte w tym utworze, w dodatku podane w
dostojny, mądry sposób.
Jednak uważam, że pierwszy wers pasowałoby zrównać
rytmicznie z następnym (czytaj - ująć dwie sylaby w
jakiś sposób), to nada dostojności i "mądrości"
tekstowi.
NAJPROSTSZA POMOC DLA MIESZKAŃCÓW ZRUJNOWANYCH
FILIPIN:
Wyślij SMS za 2,46 zł na
72052
o treści
POMAGAM
podoba mi sie wiersz-pozdrawiam serdecznie
Ciekawy wiersz skłania do refleksji.
Pozdrawiam :)
Wróć - pierwsza "W duszy mu nędza..." nie może być, bo
tak jakby temu cielcowi, a nie duszy człowieka...
Pozdrawiam :)
A może: "W duszy mu nędza...",
albo "A duszy nędza..." (?) Pozdrawiam :)
Kiedy człowiek się nie boi,
to potrzeby zaspokoi,
gorzej gdy opęta żądza
i wbrew woli za nią zdąża!
Pozdrawiam!
Człowiek taki jest ,że chce więcej i więcej. Ale
przychodzą też chwile opamiętania. Oby nie za późno.
Cos w tym jest.. stwory my jakieś niedoskonałe.. nie
potrafimy cieszyć się prawdziwym ..za to wielbimy
puste namiastki..
Pozdrawiam Stolarzu:)