ulice

[ ulice ]

w moim mieście zasypiają ulice
tysiącami lamp i murmurandem trzaskających bram
kołysane do przerywanego snu
wyśniły mnie abym chodził
w kałużach - jakby łzach wylewanych z betonowej duszy
i zagarniał do pamięci niespokojnego wiersza
ostatnie zakłady szewskie i krawieckie.

zboczyłem z ulicy w ukwadratowione podwórko
kwadratowy plac i bunkier na śmieci
przy którym co rano trwa wojna o resztki
odpadki ludzkie , tak nieludzkie
kwadratowy szary blok i wypatroszona meblościanka
dobudówka bez okien i garaż bez samochodu
i jeszcze ciągle kwadratowe myśli

przejściem za uschniętą topolą -
w rozwrzeszczane wchodzę tętnice śródmieścia
obok siebie trzy kościoły walczą o modlitwy
za tyle rzeczy trzeba się teraz modlić
o miejsce na dzwonnicy gołębie walczą z wronami
a na przystanku emeryci z rencistami o pozycję
by jak najszybciej odjechać do domu .

na ulicach ludzie - ciałka białe , ciałka czerwone
jedni krzepną szybciej , innych nic nie zatrzyma
patrząc w szyby wystaw obserwują siebie
podziwiają swoje marzenia
bezwstydnie drogie , wzruszająco prozaiczne
dziurawe - okaleczone ospą czasu płyty chodników
z rzadka przywołują ich do porządku .

w moim mieście umierają ulice

Szczecin 2003

autor

Damian Maciej

Napisany: 2003-11-05 Dodano: 2004-11-01 12:08:34

Ten wiersz przeczytano 495 razy

Oddanych głosów: 20

Rodzaj Wolny Klimat Smutny Tematyka Świat

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie