Złoty czas...
jest jak grota jak komnata
cudownie wdziękiem przybrana
gdzie błękit oczy uspakaja
złoto zachwyca czerwień
na uśmiech łuną tęczy błyska
w słońca blasku księżyca
wiatr w niej tańczy
głosem natury wróbel śpiewa
niosąc wytworne piękno
ogniem miłości malowane
pani jesień złoty ma czas
ma szczęście niebywałe
przy osnowie srebnej nici
wzrokiem swym upija
ucztą nasyca na radość życia
liście karnawał mają...złoty czas
autor
nea
Dodano: 2015-10-07 06:56:01
Ten wiersz przeczytano 619 razy
Oddanych głosów: 0
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (1)
w:)