Złoty krąg
Spadają złote warkocze,
przebijają przestrzeń ,
muskają podłoże ziemi,
zachód przetkany złotem.
Cenny kruszec urzeka,
mieni się czerwienią,
nie pozwala patrzeć,
głaszcząc swoim ciepłem.
Dawnej łany pachniały,
kłosy wysokie żółtozłote,
zakodowany aromat chleba ,
tańczyły leciutko na wietrze.
Wszechmocny okrąg,
wśród obłoków słońce,
rozpyla złote zasłony,
obdarzone tym pięknem.
Przychodzą marzenia,
dziecięce a teraz dorosłe,
tańczą wesoło w słońcu,
umykają do przyszłości.
Rozświetlony zmierzch,
omamia ale nie kłamie,
pokazuje swoje oblicze,
wzmacnia dusze kolorem.
Proskurowska 4.09.2022.
Dodano: 2022-09-05 20:38:46
Ten wiersz przeczytano 645 razy
Oddanych głosów: 9
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (9)
Sznowni poeci.Dziekuję za Wasze recenzje.Zawsze Was
podziwiam Waszą ciągłą wenę.Pozdrawiam serdecznie
wszystkich.
Piękne strofy.
Pozdrawiam serdecznie :)
Odkurzone wspomnienie które
"wzmacnia dusze kolorem"
Pogodnego dnia:)
Piękny obraz przemijania w ciepłym
klimacie...pozdrawiam Marysiu :)
W blasku słońca ,ciepły wspomnieniowy klimat
Bardzo ładne wersy od tytułu po puentę, pozdrawiam
ciepło.
Klimatyczny wiersz, dużo w nim złota.
"Dawniej łanu pachniały" w słowie dawniej literówka
się przyplątała,
czytając ten wiersz poczułam się jak na wsi, na
wakacjach u mojego wujka przed laty :)
Pozdrawiam Cię Marysiu serdecznie :)
Talent jest, to masz mój głos
ale poezja to mało słów, a dużo treści.
Szacun
Dawnej łany pachniały,
kłosy wysokie żółtozłote,
zakodowany aromat chleba ,
leciuto tańczyły na wietrze.
na tak;