Złudzenie

Zapach łąki znajomy i świeży
- na źdźbła trawy popatrzę wzruszona.
Trącę myślą pobladłe wspomnienia
i odejdę zachwytem zdziwiona.

Pójdę drogą, gdzie czas się zatrzymał,
by przebiegłym iluziom uwierzyć.
W jasną przestrzeń, co wiedzie do szczęścia
i gdzie życie dobrocią się mierzy.

Wraz z uśmiechem i sercem radosnym,
znów obudzę nadzieję zielenią.
A nad ranem sny wszystkie pozbieram
i zachowam w skarbonce westchnienia.

Tym źdźbłem trawy podzielę się z tobą,
które kiedyś po drodze zebrałam.
Ty rozrzucisz hen w przyszłość, przed siebie,
drobne ziarnko - sens życia dojrzały .

autor

Krysy

Napisany: 2013-06-15 Dodano: 2013-06-15 04:40:59

Ten wiersz przeczytano 1249 razy

Oddanych głosów: 19

Rodzaj Rymowany Klimat Rozmarzony Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie