Złudzenie o poranku

Minęło tak wiele miesięcy bez Ciebie,
Tak wiele dni i godzin nam uciekło.
Tak wiele dni przeżyłam w samotności,
Ukradkiem ocierając gorzkie łzy rozpaczy.
Byłeś zbyt zajęty i zapatrzony w siebie,
By dojrzeć w moich oczach dla Ciebie uwielbienie.
Zraniłeś mnie tak bardzo, być może nieświadomie.
Lecz moje serce pękło wtedy na połowę.

Łudziłam się o poranku,
Że zły los tym razem ofiaruje mi szczęście.
Że do mojego życia, wrócą dni kolorowe...
Że słońce znów zaświeci na Bezchmurnym i niebieskim niebie.
Że Twoja miłość zdoła me zagubione I samotne ogrzać serce.

Wszystko tak nagle się posypało.
W sercu pozostawiając niezatarty ślad.
Kogo to była wina?
Tego nikt z nas się nie dowie.
Bo wszystko zostało już na
Zawsze skończone!
Tylko wspomnienie w moim sercu żyje,
Przenosząc mnie w czasy,
Kiedy byłam jeszcze blisko Ciebie.

Tychy, dnia 18 listopada 2006 roku.

autor

anne

Napisany: 2006-11-18 Dodano: 2006-11-18 19:24:22

Ten wiersz przeczytano 429 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Rymowany Klimat Smutny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie