Zmartwychwstały i prorocy zombie

Szarak, zielony, reptilianin, facet w czerni, zapomnij.
Budda, Mahomet, Zaratustra, Mani,
kropki nie stawiam
Pukają się mocno w czoło,
pękają nagrobne płyty.
Komitet kolejkowy zjedzony jako pierwszy.
Tłum zombie czeka do szóstej rano,
blade twarze żądają krwi i przekąsek.

Smutno na opustoszałych cmentarzach,
zaduszek nie będzie, święci nie balują.
Rozdzwoniły się telefony w porzuconych trumnach,
trudno z bolesnym krzyżem
skłonić się ku zadumie,
światełko zniczy prowadzi do pustego dołu.

Brzydale w rozkładzie
kości wzmacniają wapnem,
pielgrzymują do Ziemi Świętej.
Śliwkowy znoszony kostium
łatami odpadającą, przegnitą skórę
zszyli grubymi nićmi.
Ręce wyciągnięte do przodu
wskazują kierunek marszu,
samotne dziąsła nie tęsknią za zębami
gwiżdżą dając znak że nadchodzą.

Jerozolimski kapelusz nakrył
przestronne katakumby
na wypoczynkowych zestawach
rozkładają się prorocy, bliscy i obcy
nie od dziś i do dziś.
Prowadzili wiernych nieświadomie
ale zawsze w to miejsce.
Do Grobu Pańskiego nie pukaj
nikt nie otworzy.

Wyją syreny,
zombie bez trudu wyrywają języki,
uwalniają dźwięk z pustego gardła.
Odważny kapłan zaprasza wszystkich
na Rezurekcje o szóstej rano,
głazu nie trzeba odsuwać
nikogo tam nie ma.

autor

pro-gnostyk

Napisany: 2016-03-24 Dodano: 2016-03-24 12:06:25

Ten wiersz przeczytano 609 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Bez rymów Klimat Refleksyjny Tematyka Wiara

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie