zmienia się...

Nie mogę myśleć żyć i spać
Gdy na pustyni snu
Spotkawszy dobrej wróżki cień
Umykam bardziej w głąb

Nieznośną myślą o wieku murze
Zasnute całego mego jestestwa podwórze
Gdzie dzieci i elfy
Razem mych uczuć stroją harfę

Patrzyłam na Twej twarzy ludzkie odbicie
Identycznym tworem
W rzece ludzkiego istnienia
Namalowane Bożą ręką natchnienia

Myślę jak zwykle o Tobie
O radosnym powitaniu o dystansie
Że uczucie to w kosmosie
Utonęło niewidoczne dla oka ludzkiego…

autor

meloandra

Dodano: 2007-04-10 20:52:58

Ten wiersz przeczytano 389 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Biały Klimat Melancholijny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie