Zmrok zapada...

Żeby łatwiej się czytało: koniec jednego wersu może być jednocześnie początkiem drugiego.

Zmrok zapada Czarnym całunem
owija moją niemą twarz
Z zarośli wychodzi posępne licho Jutra
może nie być
W wysokiej trawie słychać wyliczanie świerszcza
świt nie świt świt nie świt świt
Z twarzy osuwa się przesiąknięty suchym łkaniem całun
Nastaje Brzask
tańczy z Jutrzenką w namiętnym uścisku
miażdży Jej blask wylewając
krwawiące światło
blednie szarzeje
Znów czuję na twarzy aksamit nocy

autor

rastamanka

Napisany: 2005-06-06 Dodano: 2005-06-10 19:46:46

Ten wiersz przeczytano 557 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Biały Klimat Mroczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie