Znajomość

zwróciłeś na fajną rzecz uwagę w prosty, czytelny i
gładki sposób. Nie euforycznie, bo jak dla mnie zbyt
mało pogięty ten wiersz ;), ale punkt stawiam :)

zastanowila mnie Twoja fraszka, mysle, ze niemozliwe
jest poznanie drugiego czlowieka, rowniez niemozliwe
poznanie samego siebie. Jakze sarze instynkty rodza
sie w zaleznosci od sytuacji, w ktorej sie znajdujemy
lub od ludzi w otoczeniu ktorych przebywamy. Czasami
nasze wlasne uczynki zaskakuja nas, wrecz niepodobne
do nas... z reguly rodza sie w rodze emocji,
zdenerwowania. A przeciez moglyby w to miejsce
narodzic sie piekne, gdyby znalazly zyzna i podatna
glebe. Doswiadczylam tego, o czym pisze, az czasem
uwierzyc nie mozemy, ze to sami my...

Piękna miniaturka.Całe życie jesteśmy razem ale nigdy
do końca nie znamy tej drugiej osoby.Pozdrawiam i
zapraszam do mnie.

poznać Siebie to mistrzostwo świata , Pozdrawiam

Całe życie poznajemy Siebie i do końca nie wiemy jacy
naprawdę jesteśmy.

Raczej wątpię, by dało się siebie samego zrozumieć.
Ale kto powiedział, że jest to nie możliwe? Równowaga
jest dojrzałością.

w ostatnim "tak" zmieniłbym na "za", unikniesz
powtórzenia "tak - tak", "lecz" z małej litery (po
przecinku) a w pierszym średnik na dwukropek
(literówka?);
bardzo dobry tekst i głosuję z czystym sumieniem:)
pzdr

Wspaniały wiersz... na plusik... ;)

piszesz słusznie - bo do końca życia odkrywamy nowe
karty...

Poznajemy sie ciegle od nowa a nie znamy sie prawie
wcale

Bo żeby siebie poznać, trzeba worek soli wcześniej
zjeść, a co dopiero poznać kogoś?

Dobra miniaturka .

Pewnie za mało rozmawiamy sami z sobą ;)

Podoba mi się Twój wiersz :) jest, ciepły, czuły i ma
w sobie pewną dawkę romantyzmu. Pozdrawiam.

Nigdy nie wiemy o kimś wszystkiego,a o sobie więcej
dowiemy się od innych.