Znaki czasu

Pamiętam z dzieciństwa
- drzewa, konar po konarze
wspinały się nad dachy,
by je osłonić
cienistymi koronami.
Dziś chmury zaglądają do okien.
Tam gdzie kiedyś było niebo
połyskują opromienione lustra.
Pod nimi, gdzieś czasem
jakieś drzewko w kępie trawy.
- Zabierają nam niebo.

Na niebie ptaków mało,
Kundle nie ujadają wściekle.
Podwórka nie wrzeszczą
- maaamo, Heniek mnie kopnął.
- A dlaczego? - bo go oplułem.
Czasem jaki zagadnie
- daj pan pięćdziesiąt groszy,
na bułkę mi zabrakło,
- to może bułkę?
- coś pan, od obcych się brzydzę.
Dzień dobry, ? - a my się znamy?
- Kto wie, gdybym podał pesel...

Kwartały splecione parkanami.
Guziki, kody, szlabany-getta
Obok kontenerowe eldorado.
(lista udziałowców zamknięta)
Las - teren prywatny,
staw - wejście wzbronione.
A wczoraj las - dziś zagajnik
z wielkim dołem, w prześwicie drzew.
Bedzie wysypisko?
- Nie podoba mi się taka Polska.

autor

ireneo

Napisany: 2018-08-13 Dodano: 2018-08-13 14:25:48

Ten wiersz przeczytano 1138 razy

Oddanych głosów: 20

Rodzaj Bez rymów Klimat Pesymistyczny Tematyka O brzydocie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie