znasz drogę

pierwszy i ostatni na ten temat...

myślę
że wiesz ile znaczysz
i myślę
że znasz drogę
kiedy tak na mnie patrzysz
kiedy się oprzeć nie mogę
twemu ciału

a jednak powoli
pomału
budzi się we mnie
niepokój

jeśli ona
wciąż z przeszłości
jak bumerang będzie wracać
proszę odejdź daj mi spokój
nie chcę więcej już
rozpaczać

dosyć miałam
osób trzecich
w czymś co winno być
udziałem
tylko dwojga
bliskich sobie

ktoś mnie skrzywdził
sercem
ciałem

więc nie machnę
na to ręką
walczyć
nie będę o ciebie
nie potrafisz
być stanowczy
a więc zostań
w waszym niebie

i nie wciągaj
mnie na siłę
gdzieś gdzie miejsca
dla mnie mało

nie patrz na me
smutne oczy
i nie pytaj
co się stało
gdy zadzwoni

dałam siebie
ci na dłoni
a ty życie moje
całe
i emocje pokazałeś
właśnie jej

więc już nie wiem
czy coś znaczę
i co tu jest najważniejsze

twoje nowe
- ze mną - życie
czy jej
utracone szczęście

autor

dorato

Dodano: 2008-04-12 23:10:13

Ten wiersz przeczytano 561 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Monolog Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie