Znawca

Ustami rozchylonymi uczyłem się Twego ciała,
woda płynąc strugami rzeźbiła swe ścieżki
Bałem się, że znikniesz, rozmyjesz się cała
nim zdołam się Ciebie nauczyć na pamięć.
Oczy Twe zamglone szeptały bezgłośnie
o rozkoszy więcej i więcej bez przerwy,
Ja powoli, niespiesznie jak znawca wytrawny
smakowałem Twą słodycz, smak młodego wina.
I trwać tak chciałem przez dekady całe,
bo czym jest chwila czułości dla kogoś,
kto całe życie na tą chwilę czeka,
jak nie sekundą, powiewem wiatru

autor

Ja(cek)

Dodano: 2009-03-15 19:25:19

Ten wiersz przeczytano 645 razy

Oddanych głosów: 9

Rodzaj Bez rymów Klimat Romantyczny Tematyka Erotyk

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie