Zniewolona
Szarymi sznurami, starymi supłami, straconą
szansą
Obwiązali mnie.
W ucisku tym żyję, staram się starać,
nie winić się.
Nie mogę tu marzyć, wierzyć czy pragnąć,
Zabronili mi.
Myślę że jestem,choć nie wiem naprawdę
jak to jest żyć.
Zabrali mi spokój, zostawili dystans.
Mówią: Nie rozklejaj się !
A ja uciekam, pomiędzy sznurami,
Staram się wyrwać.
Choć tam nie ma Cię.
Przecież wiem.
autor
smutneoczka2
Dodano: 2010-05-29 09:55:32
Ten wiersz przeczytano 410 razy
Oddanych głosów: 5
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (3)
"W ucisku tym żyję, staram się starać,
nie winić się"- jakos kiepsko wyglada to "się" obok
siebie.... spróbuj to jakoś przerobić, a co do wiersza
to jest naprawde piekny, ładnie dobierasz słowa
Powoli te więzy uda się rozerwać.Pozdrawiam
serdecznie.
Aż chce się pomóc i rozerwać tę więzy, piękny wiersz!