Zniknij na zawsze z mojej pamięci

...temu, który mnie porzucił...

Nie lubię cię i nie szanuję! Choć miłych chęci!
Nie chce byś został przyjacielem w mej pamięci.
Ludzi jest wielu lecz tylko jeden taki
Dal się porządnie już wielu we znaki.
Myśli, że wszyscy go tutaj miłują.
Może, ale w większości raczej ignorują.

Te słowa pisane są dlatego do Ciebie,
Byś wreszcie ich sens przyjął do siebie.
Jak mucha brzęcząca nad uchem mi ciągle
Tak ty nas denerwujesz, nudzisz i w ogóle.
Sens tych słów przyjmij do siebie
Byśmy już więcej nie musieli uciszać ciebie.

Nie kocham Cię i nie szanuję, choć miłych chęci!
Powinieneś na zawsze zniknąć z mej pamięci!
Co mówisz? Nie słyszę! Może mnie przepraszasz?
Jak zwykle do cudzych uczuć się wpraszasz!
Zniknij mi z oczu! Nie chcę cię widzieć!
I co? nie słyszysz? Nie chcę już nic o tobie wiedzieć!

I dalej nie słucha tylko stoi i patrzy,
Tylko głupi ten uśmiech już trochę rzadszy.
Nie chcę cię widzieć. Zgiń już! Przepadnij!
Dlaczego tak mówię? Pomyśl i zagadnij!
Kiedy cię widzę chce mi się płakać,
A kiedy ty płaczesz, ze szczęścia chce skakać.

Nie nawiedze cię i nie szanuję! Choć miłych chęci!
Zniknij na zawsze z mojej pamięci!
Myśli o tobie zamknę w wielkiej skrzyni.
Kluczyk? Wyrzucę! Nie jest mi potrzebny i inni
Na pewno ze mną się zgodzą, że życie z tobą jest straszne!
Zniknij więc z pamięci mojej i innych na zawsze…

autor

agnus

Dodano: 2005-06-29 11:14:44

Ten wiersz przeczytano 571 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Rymowany Klimat Wrogi Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie