Żniwa Miłości

Nad życiem moim zebrały się chmury ciemne
niosące zagładę, cierpienie i płacz wieczny.
W umyśle mym kłębią się problemy przeróżne
które rozrastają i wypływają ruchami rąk.
Pragnienie życia spłonęło w jednej chwili
Płomieniem żalu.


Całe me ciało dąży ku upadkowi wypatrując
damy ciemności która przybędzie wieczorną
porą w świetle księżyca. I oto widzę śmierć
przywdzianą w mgłę zniszczenia w aureoli
srebrnego światła które zniewala me ciało
i duszę.

Roztoparczając swe skrzydła czerwone
od krwi niewiernych uwalnia zabójcze
feromony których staję się niewolnikiem.
Pęka odwieczna blokada w umyśle moim
i zmierzam ku śmierci miłości mej.

Umysł zamyka się w sobie tracąc racjonalny
tok myślenia, zaczyna wariować i toczyć
iluzję zabójczą. Widzę w jej oczach głębię
która paraliżuje ciało słabe, jej dotyk niszczy
wszelki ból.

Pocałunek jadowity rozkłada umysł krusząc
strach życia wiecznego. W ramionach jej
wszystkie problemy nikną ulatniając się
zapachem cierpienia. Czar jej mocy i urody
niszczy duszę zaślepioną która wybucha
ogniem wspomnień których resztki zostają
rozrzucone na nocnym niebie.

Wszelki ślad miłości i istnienia mego ginie
na wieki w świetle gwiazd. A ludzie ślepi
wędrują po omacku w poszukiwaniu uczuć
które uwolnią ich z samotności. Memento Mori

Miki TON

autor

mikiton

Dodano: 2006-12-22 01:00:09

Ten wiersz przeczytano 445 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Bez rymów Klimat Mroczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie