OsTrze miłOści

Smutek i gniew mieszają się w oczach
łzami słabości , gdy każdego dnia
spoglądam w tą pustą twarz unicestwianą
brakiem miłości.

Umysł pogrąża się w czeluści przemyśleń
wyblakłych, rosnących gniewem
w świetle księżyca przeistaczając
się w złoty miecz wyzwolenia z cienia.

Ostrze miłości którego blask kruszy łzy
niesione ciężarem nocy zimnej żłobiącej
ciszą ostrą krawędź zagłady.
Ostrze miłości ofiarowane przez krwawe
anioły z których skrzydeł spływają krzyki,
podają narzędzie odrodzenia przebijające ciało.
Dźwięk rozszarpywanej skóry i szelest miażdżonych
mięśni wiruje tępym zgrzytem wokół bielistych
kości, wędrując w poszukiwaniu serca.

Oto słychać krzyk duszy który marzenia
kruszy ciężarem bólu niesionego
potęgą słodkiej śmierci okapującej
ostatkiem czarnych liter na kartę białą
po której biegasz wzrokiem szukając słów
w których nie ujrzysz kałuż krwi mieszających
się z gorzkim smakiem opuszczenia
towarzyszącym w każdej godzinie tortur
życia które dobiegnie końca
przed narodzinami słońca.

I znów odwracasz wzrok i robisz krok
zapominając o wizerunku twarzy
o której teraz tylko śmierć marzy.

dla wszystkich którzy nie spią po nocach:) Miki TON

autor

mikiton

Dodano: 2006-12-21 00:01:29

Ten wiersz przeczytano 387 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie