Żona VIII
Żona Odsłona VIII /improwizacja/
deszcz pytań
zmoczył nasze głowy
kim jesteśmy co czujemy
jak kochamy dokąd dalej
życie nas nie rozdziela
łączy spaja bardziej
wyzwala prawdą
ze złudy baśni
barwniejsze od nich
nieposkromione piękne
w spotkaniach miłości
woda nie tonie
naszego
nie okupiłem wolnością
odważnie kochasz
niewiele tak potrafi
mam zaszczyt być z tobą
w miłości
Wspaniałej Kobiecie i takiemu Człowiekowi - za jej odwagę w życiu - którą mam zaszczyt kochać i być przez Nią kochany
Komentarze (7)
Pięknie kończysz swój wiersz. Twoje słowa podobają mi
się, mają w sobie siłę i są bardzo wymowne.
Pozdrawiam:)
to ja tylko tyle, pięęknie a ten wiersz to jakby
złożenie hołdu ze szczerej miłości. pozdrawiam
serdecznie, również żonę:)
Gratuluje:)i pozdrawiam
interesujący wiersz skłaniający do rozmyślań
skoro deszcz pytań to brak znaku ? woda nie tonie ?
masz szczęście :)
..."mam zaszczyt
kochać i być kochanym"... Ok!!!+
Ciekawy wiersz skłania do refleksji nad sensem uczuć i
bycia z bliskimi z potrzeby i z miłości. Pozdrawiam :)