Zostaną po mnie wiersze
Zostanie po mnie tylko kilka wierszy,
Może wspomnienie jakieś, w sercu czyimś.
Może zaduma, gdy ktoś szepnie o mnie
Wtedy tu wrócę, powrócę na chwilę.
Kiedy chodziłam tą drogą na łąkę,
Kiedy co lato kwiaty tam zrywałam
Kiedy szeptałam do drzew, żeby rosły,
Albo do ludzi cicho zagadałam.
Zostanie po mnie to, co w sercu było
Cicha zaduma i w oknie czekanie.
Więc gdy odejdę, gdy się w mgłę
rozpłynę,
To po mnie tutaj, chociaż to zostanie.
Komentarze (30)
Zamyśliłam się ... po mnie zostaną dwie wspaniałe
istoty :-) i chyba z tego jestem najbardziej dumna :-)
pozdrawiam bardzo mi się podoba ten wiersz
Ważne żeby po sobie zostawić jakiś ślad na ziemi, bo
inaczej życie nie miało by sensu...
Z pewnością wiersze zostaną po Autorce, ale sądzę, że
też pamięć u najbliższych, a w wierszach każdy piszący
cząstkę siebie zostawia, to prawda, też kiedyś
adekwatny wiersz napisałam w podobnym klimacie.
Póki co, trzeba się cieszyć z tego, ze tutaj jesteśmy,
każdy dzień jest darem, tak naprawdę,msz.
Pozdrawiam serdecznie Augustynko:)
Witaj. Podoba mi sie to ciche wpisywanie sie w pamiec.
Po mnie pewnie tez tylko wiersze, ale pewnie gdzies w
jakiejs szufladzie albo w pamieci komputera. Moc
serdecznosci.
Piękny wiersz, smutny i wzruszający
Pozdrawiam :*)
ścisnął mnie za gardło.
serdeczności :)
Wiersze to coś pięknego, co można zostawić.
Wiersz wciągający. Pozdrawiam
Piękna melancholia z nadzieją w tle+:) pozdrawiam
serdecznie
Ładnie napisane, wiersz wciąga.Pozdrawiam...miłego
dnia Augustyno;)Dobrze ze jesteś!
Wielu z nas domorosłych poetów zadaje sobie to samo
pytanie.
Dobrze, że o tym piszesz gwoli przypomnienia.
aż dostałam mrówek na ciele.
Przepięknie, jakże fajnie z nadzieją na przyszłość :)
masz u góry na zielonym tle napis "Edycja wierszy" -
kliknij
najedź na ten wiersz i kliknij "edytuj". dalej już
sobie poradzisz. :):):)
Przepraszam wszystkich, ale opuściłam w drugiej
zwrotce dwie litery w wyrazie "zrywałam".