Zraniona dusza
Zraniona dusza
Błąka się po ulicach świata.
Spoglądając we wnętrza serc
Gdzie gości żal
Oraz łzy ludzkiego nieszczęścia.
Pragnie krzyczeć
do wszystkich w około.
Przestańcie siać
Ból nienawiści
Ból zwątpienia
Ból zdrady
Obudźcie w sobie
Sens pięknej miłości
Która odrodzi ten świat zraniony bólem.
Waldek G.
Komentarze (2)
Niczym Feniks z popiołów. Niezły wiersz.
Żadna dusza świata nie odmieni , był już taki od
zawsze w swych dziejach . Tylko w tobie myślenie
odmieni , pokładana w dobroci nadzieja . Miłość
zmieni patrzenie na ludzi , kiedy sercu szczęścia da
uroki . Wiosna kwiatem już zaściela ziemię i nad
głowa niebieskie obłoki . To jest sens życia .