Zrezygnowany

Smutek zawsze idzie z nami w parze raz jest lepiej raz gorzej czas zawsze pokaże... Fabiano

Pod osłoną nocy
stoję przyparty
do ściany
szczęście, miłość,
poczucie tęsknoty
ja nawet nie wiem
co to znaczy

Deszcz strumieniami
bije o parapet
i wpada do każdego dołka
wypełniając go wodą

Wszystko co złe
jest nieuniknione
a szczęście
a miłość
to coś wymyślone

Aż nagle w moim lustrze
pojawiasz się ty
zupełnie inna od wszystkich

Uśmiechasz się
i nie mówiąc nic
pieścisz palcami
moje dłonie
tak delikatnie
tak ostrożnie

Nie myliłem się
takiej dziewczyny nie ma
klęcząc po kolana w wodzie
wstałem

Znów spojrzałem
w odbicie lustra
które tworzą
pozostałości deszczu

Nastał świt
więc pora się pożegnać.

autor

Fabiano

Dodano: 2010-04-14 11:27:05

Ten wiersz przeczytano 459 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Nieregularny Klimat Smutny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie