Zrozumienie...

Kiedyś ciepło czyjegoś serca dodawało mi sił, a teraz strumień łez ostatnią nadzieję zmył. Nie ma miłości, nie ma cierpienia, w mych smutnych oczach nic się nie zmienia. Niektórzy myślą, że jestem inny, a inni mówią że jestem dziwny. I jedna troska prześladuje mnie , Moja samotność mój wieczny pech.

Nie wiem sam już co się stało, kiedy wszystko tak wygasło, będzie mi Cię brakowało, lecz wspomnienia me nie zgasną. Wspomnień chwila będzie krótka kiedyś byłem zakochany, dawniej dał mi ktoś swą miłość , teraz mam na sercu rany...

Jestem cichy i nieśmiały nie jak wasze otoczenie, kiedyś śmiałem się jak inni, teraz jestem smutnym cieniem... Chciałbym spotkać kiedyś kogoś, kto wreszcie mnie zrozumie, to co robię, po co żyję, to kim jestem i dlaczego... Nie ma chyba nikogo takiego...

autor

r_sz1

Napisany: 2007-02-11 Dodano: 2014-04-17 00:03:05

Ten wiersz przeczytano 548 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie