Zszedł Jezus na ziemię. Nie...

Zszedł, trochę wcześniej, niż byś się spodziewał,
jakże uśmiechnięty, między was. Bo jeszcze nie wiedział.
Zapragnął już, tak niecierpliwie,
zobaczyć jak pielęgnują jego słowo. Dar Ojca. Po prostu życie.

I zapłakał po raz pierwszy. Przechodnie wytłumaczyli, że to jest kościół. Ku czci Boga.
Jakby mu ktoś nóż w plecy. Przecież nie o tym nauczał! Nie za to dał się ukrzyżować!
Opowiedzieli mu o mycie za chrzest, za ostatnią drogę,
i o wszystkim, co pomiędzy. O religii krzyżowej.

Poszedł dalej w nadziei, że to tylko jeden grzech, że to tylko margines.
Szukał w naszym świecie swoich dzieci. Tych co nie przypięli mu metki i nie modlili się do liczydeł.

I zapłakał Jezus po raz drugi. Potknął się o umierającego żebraka.
I co z tymi kościołami? Gdzie ci ludzie, co ich Ojciec powołał do wzajemnego miłowania?
Nakarmił go swym ciałem i obiecał, że powróci,
poszedł dalej jeszcze. By nie stracić wiary. By wreszcie się obudzić.

I zapłakał po raz trzeci. Upadł pod niesionym krzyżem,
i nie zdążył krzyknąć. Kula przeszła mu przez szyję.
Na kolejnym polu walki, w tej kolejnej wojnie ludzi,
przypadkowa, zabłąkana, ukrzyżowała raz jeszcze Chrystusa.

Nie powrócił syn z wieściami.
Zszedł sam Bóg, by go odnaleźć.
Też zapłakał przerażony. Upadł na kolana.
Co wyście zrobili Ludzie? Gdzie jest miłość? Gdzie jest wiara?

Ten Watykan, te symbole, tyle tego nastawiali,
jak jarmarki dla motłochu. Bandy ślepych karykatur.
I te wojny, ta pożoga. Bieda pod stopami skarbców,
i kapłani w Jego imię. Pękło serce Ojca Światów.

Oto ziemia. Oto świadectwo człowieka,
co za gratis dostał wszystko. Nic nie odda bez przelania krwi. Nie pogardzi niczym. Byle więcej. Byle lepiej.

Bóg? Tak, modlą się co wieczór.
Po co? W imię czego? Bo tak trzeba. Tak się już przyjęło.

autor

rebel

Napisany: 2010-09-14 Dodano: 2010-09-14 14:46:38

Ten wiersz przeczytano 574 razy

Oddanych głosów: 7

Rodzaj Rymowany Klimat Smutny Tematyka Wiara

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie