Zwilżone usta łzami

Czym się karmią twoje usta chciwe,
Których smaku nie chciałam poznać?
Twe słowa raniły mnie dotkliwie,
Nie mogłam tylu łez cierpienia rozlać…

Znienawidzone twe imię będzie,
Już nie spojrzę ci nawet w oczy,
I choć widzę twoją twarz wszędzie,
Poczekam, aż ktoś z prądu mnie odłączy…

Życie można stracić bardzo łatwo,
Mnie się nie powiodło…
Lecz sił teraz brakuje mi na to,
By to życie biegło prawidłowo…

Zraniłeś mnie bardzo mocno,
Tuliłeś mnie póki byłam zdrowa,
Nie chcesz „kaleki”, bo, po co?
Była miłość, pókim była królowa?!

Moje życie jest już zakończone,
Czekam dnia, w którym umrę,
Choć cicho wierzę, że spełnione,
We śnie zamykam swą trumnę…

Za dużo tu różnych kabli,
Może, gdy odłączę jeden,
Wezmą mnie wreszcie diabli!

Mam dosyć życia będąc „rośliną”
Wyciągnę wtyczkę z mego życia,
W końcu wszyscy kiedyś przeminą…

autor

Szefol

Napisany: 2005-03-24 Dodano: 2005-03-24 17:48:38

Ten wiersz przeczytano 438 razy

Oddanych głosów: 27

Rodzaj Rymowany Klimat Dramatyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie