życia bieg..

życie ,które porami roku jest...
ograniczeniem za siatką czasu ,
zmęczone powinnością i trudem
każdego dnia chyli czare goryczy..

drzewa w nich płomień zieleni tkwi,
tętno ,klepsydrą czasu..
ginie ,rozkwita..

słońce co blaskiem promieni,
obiecuje początek dnia,
nocą zamyka okno czasu ,
gasi płomień spojrzeń przyszłosci

a gdzie ...miłość ma miejsce ?
gdzie jej drogi szlak...gdzie ?

ona spoczywa na zakręcie ,
tuła się po korytrzach czasu ,
niewidzialna jej kaszmirowa łuna,
łza co prosi o więcej...

autor

Synezjusz

Napisany: 2007-04-10 Dodano: 2007-04-10 18:01:03

Ten wiersz przeczytano 425 razy

Oddanych głosów: 6

Rodzaj Biały Klimat Smutny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie