Życia kres budzi lęk...

Chcę jak najlepiej odegrać swoją rolę,
bo życie jest zbyt krótkie, czasem za wcześnie
kończy się…
Mija szansa, nadchodzi jego kres…
Nikt nie wie, co mu przeznaczone
Kiedy przejść będzie musiał na „druga stronę „
Zadumane spojrzenia biegnące donikąd
Ziemia po, której stąpamy
Stanie się kiedyś naszą mogiłą…
Wieczność to tylko słowo o przenikliwej treści
Nikt nie wie jaki sens w sobie mieści…

Tyle wylanych łez i tęsknot niesie śmierć
Więc jak odnaleźć w niej sens?
Każdy dzień bardziej przybliża mnie
W objęcia śmierci , czuję lęk…

Może czas uspokoi mnie, nada śmierci sens
Udowodni, że musi nadejść życia kres…

autor

Sylwia Grudziądz

Napisany: 2007-10-29 Dodano: 2007-10-29 19:03:41

Ten wiersz przeczytano 836 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Rymowany Klimat Smutny Tematyka Nadzieja

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie