Życie.
Wszystkim tym co mają słabą wiarę i się szybko załamują.
Życie.
Piękne jest życie, cudne,
radosne,
w wieku dojrzałym nawet
miłosne.
A kiedy słonko na niebie
świeci,
życie nas bawi, jak małe
dzieci.
Szczególnie fajne jest, gdy
się rodzi,
takie malutkie, niewinne, nie
umie chodzić.
Później gaworzy, chodzi i
brodzi,
co chwile takie na
świecie się rodzi?
A my rośniemy i
dojrzewamy,
i ciągle życie te w
sobie mamy.
Wiek osiągamy z czasem
dojrzały,
ale dla życia wciąż
jesteś mały.
Śmiej się radośnie, głowa
do góry,
życie jest w tobie nie
bądź ponury!.
A gdy kłopoty są lub
zmartwienia,
życie z tym wygra, to coś
pokona.
Nie raz choroba ciebie
dopadnie,
też so poradzi życie z nią
sprytnie, ładnie.
Trzeba się cieszyć z
życia, co dziennie,
ono nas kocha, mocno nie
zmiennie.
Uśmiech na twarzy, głowa do
góry,
nie bądź człowieku nadęty,
ponury.
A kiedy będziesz już starym
człowiekiem,
pomyśl o życiu, ono jest
lekiem.
Kochaj, więc życie, masz je
radosne,
ono nam w sercu robi
wciąż „wiosnę”.
August.
Kochajcie życie one jest piękne.
Komentarze (0)
Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.