Życie...
Czy mogłyśmy to przewidzieć?
Wszyscy? Nie... Wszystkie...?!
Wiemy, że nie było takiej możliwości...
To było zapisane już wcześniej -
to, co miało sie stać...
Ten krzyk, nasz strach...
Płacz, pisk, przerażenie...
Panika i
te ogromne oczy
śmierci!...
Szkła, wszędzie szkła...
Krew...
I
choć to straszne, to jednak
prawdziwe!
Nigdy wcześniej nie myślałam, że...
byłyśmy tak blisko
siebie...
To niesamowite!
Nawet teraz, kiedy piszę, wiem
że jesteście obok mnie
Dla mnie nie odeszłyście!
Jesteście w moim sercu
zawsze
Nie zmarnuję tego życia!
To jest Nasze życie -
moje
i
Wasze!
Komentarze (0)
Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.