Życie
ile obłudy ma byt istnienia
z duszą co kryje się w naszym ciele
kiedy przychodzą marzeń zwątpienia
to w trumnie piękne posłanie ściele
opuszcza miejsce pełne udręki
wszak nasze życie kreśli jej byt
tam gdzie jest jasność i nieba błękit
staje odważnie lub tłumi wstyd
na nic pieniądze które zostały
ani budowle gdzie żyją wnuki
czego twe ręce się dorabiały
to nikt w niebiosach tego nie kupi
ziemska pazerność wychodzi bokiem
rozpustę lament próbuje zgasić
zawiść nienawiść staje się szokiem
do naszych bliźnich chcemy się łasić
gdybyśmy mogli wrócić na ziemię
pewnie by dusze się obudziły
chociaż za życia dobro w nas drzemie
i tak stroimy piękne mogiły...
autor
globus
Dodano: 2015-12-14 01:14:47
Ten wiersz przeczytano 1549 razy
Oddanych głosów: 31
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (36)
Docierająca refleksja...
+ Pozdrawiam
Nie zapominajmy, że oprócz nienawiści i wszelkiego zła
na ziemi gości także miłość, bez której nie wyobrażamy
sobie życia. Dobry wiersz, mądry przekaz, pozdrawiam.
Głęboka refleksja, trafne przemyślenia. Serdecznie
pozdrawiam.
pozy, maski, zatracamy się, refleksyjny
wiersz,,,pozdrawiam :}
Bardzo refleksyjny wiersz,
podoba sie.
Pozdrawiam serdecznie.
Bardzo dużo jest w ludziach obłudy i fałszu
Pozdrawiam serdecznie
Refleksyjny, dobry wiersz. Pozdrawiam:)
Świetny, pełen refleksji godnych zatrzymania i
zamyślenia:)
pozdrawiam
Oj prawda ...prawda .. tylko mogiły stroimy .. a
czasem nic po nas nie zostaje nawet pamięć ..
mądrze i ładnie:)
"ziemska pazerność wychodzi bokiem"
Czasem dwoma bokami ;)
I zyciowo i madrze i ladnie :)
Pozdrawiam:)
bardzo mądry i poruszający, pełen refleksji wiersz :)
Pieknie zyciowo pozdrawiam przedswiatecznie
Ładnie