Życie

Życie, przez większość osób przyjęte że najlepiej aby było usłane różami. Owszem, lecz trzeba pamiętać że ten zdradliwy kwiat posiada bardzo ostre kolce, które pod osłoną pięknych płatków czekają aby powoli zacząć wbijać się w naszą skórę. Osobiście jak Dante wędruję po swoim życiu jak przez wszystkie poziomy piekła, napotykając na swojej drodze wszystkie aberracje tego świata : gniew,przemoc,gwałty, mordy... Podczas całej wędrówki człowiek tak przywykną do tragedii rozdzierających ten padół, że nawet nie zauważa już nieszczęść na wszystkich etapach swojego własnego, osobistego piekła. Każdy z osobna jak Szatan zrzucony z nieba twoży swoją własną dziurę, własne kręgi, własne demony i ograniczenia. W chwilach przebłysku światła nad naszymi prywatnymi czeluściami, próbujemy wzlecieć do jakiego kolwiek szczęścia, lecz zdradliwy los topi i pali nasze skrzydła, tak jak biednemu ikarowi który był zbyt arogancki i zachłanny bycia kimś więcej niż człowiekiem. Niejednoktornie jak Faust zastanawiam się czy aby moje życie nie jest tylko grą, bądz zakładem dwóch znudzonych sił prubujących rozerwać się moim kosztem po tysiącleciach bezczynności. I tak trwam, trwam we własnym dole, z własnymi demonami z nadzieją że w końcu odnajdę drogę, drogę do czegoś, czegoś co na mnie czeka. Dante przez górę czyśćca dotarł w końcu przez dziewięć swer niebieskich do Raju, tak i Ja z nadzieją czekam aż me skrzydła przestaną się topić i wzlecą ponad mą własna szarą rzeczywistość.

autor

Biess

Napisany: 2017-07-27 Dodano: 2017-07-27 16:18:45

Ten wiersz przeczytano 619 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Bez rymów Klimat Mroczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie