Życie jako samotność? cz.1
myślę sobie że życie
jest wiecznie niespełnione
i nieodkryte dla nikogo przez własne
oczy
widziany jest tylko czubek nosa
a nawet i nie to
bo przecież rozszerzam horyzont
banknotem
dręczę machinę życia
chcę ją wyżyć aż do wyżyn moich kreatywnych
możliwości
co w życiu trwa wiecznie?
niespełnienie, maska i kolec
kolec, którym kres mojej schorowanej
wyobraźni
i wytartego humanizmu
przebije życie
autor
Caspar
Dodano: 2007-05-08 23:53:27
Ten wiersz przeczytano 429 razy
Oddanych głosów: 1
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (0)
Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.