Życie legło

Życie legło jak domek z kart
Nic już nie jestem w nim wart
Porażki doprowadziły do zniechęcenia
A myśli prowadzą do zakończenia istnienia
Wszelka nadzieja na lepsze utracona
Ma duma i siła pogwałcona

Nie mam już nic ani nikogo
Wszyscy odeszli wszystko stracone
Bez odwrotu bez pomocy
Nie da się żyć samemu i w smutku

Pozostaje tylko broń na skroń
I zacisnąć mocno dłoń
Skończyć szybko i bezboleśnie
Bez męki i czułości
Być twardym do końca
Nawet w trudnej chwili

autor

skafi

Napisany: 2005-08-11 Dodano: 2005-08-11 15:14:58

Ten wiersz przeczytano 417 razy

Oddanych głosów: 6

Rodzaj Bez rymów Klimat Smutny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie