A życie mogłoby być piękne

A życie mogłoby być piękne.
( Słowem kamienia nie rozłupię).
I kiedy znów zabierzesz rękę,
po prostu zrobi mi się głupio.

Patrzę na wyraz twojej twarzy.
Spojrzenie mętne i odległe.
O mnie od dawna już nie marzysz,
więc stałem ci się obojętny.

Granica bólu się poszerza,
zagarnia wszystko po horyzont.
Miłość przybita do pręgierza,
Ludzie ją zdepczą i poniżą.

Przyśnisz się jeszcze jak odchodzisz.
Jak w drzwiach otwartych miniesz ciszę.
W kamieniu nic się nie narodzi.
Kamień nie mówi i nie słyszy.

autor

return

Napisany: 2019-05-17 Dodano: 2019-05-17 23:44:48

Ten wiersz przeczytano 592 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie