[życie po rozstaniu]

21 marca

niedopowiedziane słowa pogubiły się
na ścieżce w parku gdzie widziałam cię ostatni raz.
odszedłeś
a ja zostałam pośrodku niczego.
w martwym punkcie
to tu zawracają wskazówki zegara.
słońce już nie świeci tak jak dawniej. kawa nie smakuje tak jak kiedyś.
nawet książki na półkach nie zajmują miejsca tak jak wcześniej.
wszystko zmieniło się na gorsze.

odkąd odszedłeś nie potrafię żyć normalnie
tylko milczę po kątach z przyzwyczajenia.
milczę bo w milczeniu odnajduję się najłatwiej.

milczę
a wspomnienie o tobie łamie mi serce.
bezpowrotnie.

autor

ωαηeѕѕα

Dodano: 2011-05-17 17:39:44

Ten wiersz przeczytano 515 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Biały Klimat Melancholijny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie