Życie po śmierci - tułaczka

Dwie łzy kołyszą się w oku.
Mamo! Zobaczysz mnie o zmroku,
Kiedy mgła okryje mą mogiłę,
Wspomnisz mnie albo kogoś kto żyje.
Nie martw się. Jest mi dobrze.
Bałam się choć zrobiłam mądrze.
Spoglądam teraz na kwiecie w maju,
Jest piękne, czuję się jak w raju.
Po co wspominasz swe dziecię?
Wyciągasz je w upalne dni w lecie,
Zmora nie lubi słońca - wroga.
Przyjdę? Nie postanie tu moja noga,
Bo wygnaniec ma złamane serce,
Gdyż nigdy nie usiądzie, cały czas w poniewierce.
Wołajcie mnie matko!Wołajcie,
A potem na cmentarzu w ciemności klękajcie,
Obejrzyjcie się za siebie
Ja raz tu, a raz w Niebie...

autor

SamotnaDuszaWMorzuRozpaczy

Napisany: 2008-02-21 Dodano: 2009-06-09 22:26:48

Ten wiersz przeczytano 630 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Rymowany Klimat Pesymistyczny Tematyka Śmierć

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie