Życie to nie bajka

W wysokiej wieży, malutkiej celi,
złotowłosa los z motylem dzieli,
on jej z policzków łzy spijał,
świeże kwiaty we włosy wpinał,
ona go w swych dłoniach tuliła,
nocą przed zimnem chroniła .

Pewnego dnia w słońca promieni,
zaklęty motyl w księcia się zmienił,
on był piękny, jak to w bajkach bywa
a ona już nie złota, tylko siwa.

Choć teraz książę przystojny, młody,
to pozostał wielbicielem jej urody.
Ich miłość niewinna, jak śnieg biała,
pomimo tych zmian ciągle trwała.

Chcieli być wolni i poznać świat,
Ale jak zejść gdy schodów brak?
Ścięła włosy, długą linę upletli
i po linie na dół……

Bajkę urywa, budzika dzwonek
kawa, papieros zaczął się dzionek,
śniadanie, ubranie do szkoły dzieci,
praca, sprzątanie i jakoś się kręci.

Ciągle w pośpiechu, parszywe życie,
czasami w myślach pragnę skrycie,
wrócić do wieży i żyć pod zamknięciem,
z moim wyśnionym , kochanym księciem.

autor

kilcik

Napisany: 2009-09-23 Dodano: 2009-10-24 13:33:23

Ten wiersz przeczytano 1409 razy

Oddanych głosów: 21

Rodzaj Rymowany Klimat Rozmarzony Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie