ŻYCIOWY NURT
twoje miejsce pustką dotknięte
nieznana jeszcze tobie siła
krusząc skały nagle wybija
dając początek jeszcze niezbadany
pierwsze łzy wody oznajmiają przyszły
krzyk
który zaczął wyznaczać sobie kierunek
kiedy nurt odsunie pierwsze przeszkody
delikatne fale zaniosą chcąc pokazać
krainę gdzie jeszcze ciebie nie było
prąd chce coraz szybciej poznawać
nagle wodospad z przerażeniem
ciska na ostre skały świadomości
wiry zdarzeń zatrzymują wciągają głęboko
próbujesz brnąć w przeciwną stronę
rzeki ludzkich mas połączył wspólny bieg
widzisz niesione kłody dusz rożnie
zaczepionych
gdy stajesz na suchej wyspie widzisz
twoje koryto lecz już nic nie zmienisz
kiedy przywitają ciebie wody twojego
źródła
wpłyniesz tam gdzie będzie ci dane
Komentarze (1)
Ciekawe porównanie życia człowieka do rzeki.
Pozdrawiam :)