Żyła losu...
Choć te lata szybko biegną
jak na szczudłach zmierzasz go
co upadło ci na ziemie
podnieś z ziemi zboża włos
życie to jest jedna chwila
zapisana ścieżka twoja
jak gramofon kreci się płyta
tak i ty odśnieżysz los
biały śnieg gwiazdy księżyc
drzewo życia nitki ręki
żyły krążą swoim biegiem
tak i ty pozbieraj kropelki...
autor
kryst...
Dodano: 2020-01-30 09:42:53
Ten wiersz przeczytano 481 razy
Oddanych głosów: 7
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (7)
Świetna refleksja.
"nitki ręki" ... więc zbierajmy te kropelki
Bardzo ładnie, refleksyjnie. Pozdrawiam:)
Zgadzam się z przesłaniem, warto te kropelki zbierać,
które nam zostały...
Pozdrawiam.
W pierwszej strofie napisałbym
- jak na szczudłach je przemierzasz,
bo piszesz o latach, zatem zmierzasz go brzmi dziwnie,
msz...
Za Anną... pozdrawiam ciepło
Ładna refleksja i te zbierane kropelki, na duże TAK,
pozdrawiam ciepło.
nic innego nam nie zostało jak tylko zbierać te
kropelki...