Żyletka...

Wreszcie odważyłam się...
Poczekałam, aż wszyscy zasną.
Nie musiałam tego robić, ale wolałam mieć pewność...
pewność, że nikt mnie nie powstrzyma.
Wzięłam ją do ręki...
Żyletka
taka mała, a tak dużo od niej zależy...
Ale nie potrafiłam tego zrobić,
za bardzo się bałam...
Wzięłam więc jeden łyk,
potem drugi,
potem trzeci...
Smak wina zawsze mnie uspokajał.
Zamknęłam oczy
próbowałam wyobrazić sobie co poczuje...
...
...
Nie umiałam,
za bardzo się bałam.
Czekałam...
Odwaga ma to do siebie, że przychodzi,
kiedy Ty chcesz zrezygnować.
Spojrzałam na nadgarstek...
Teraz albo nigdy...
...
...
Pierwszy ruch,
tak delikatnie...
Lekki ból.
Drugi ruch,
tak delikatnie...
Lekki ból.
Potem nie pamiętam ile razy to powtórzyłam...
Mogłabym policzyć blizny,
ale jakie ma to teraz znaczenie...?
...
...
Krew lekko spływa z ran.
Nie chciałam się zabić,
chciałam tylko na chwilę zapomnieć...
Nawet nie wiem co chciałam zapomnieć...
Może wstyd za tamtą noc...
Noc pełną ...
Nawet nie wiem czego...
Spojrzałam na rany.
Jak krew płynie...
Tak powoli i spokojnie...
Czuję jej ciepło,
ale nie zmywam jej.
Podoba mi się kolor- taki ciepły.
Spróbowałam jej smaku- taki... smutny...?
...
...
Nie pamiętam jak długo stałam...
Nie pamiętam co myślałam...
Obmyłam rękę i zawinęłam ją w bandaż...
A jutro powiem Im, że...
Że nadwyrężyłam ją...
...
...
I tak się nie domyślili...

...

Ten wiersz jest pesymistyczny, ponieważ udało mi się go zamieścić...

autor

Aganiok

Napisany: 2005-11-28 Dodano: 2006-05-09 23:08:31

Ten wiersz przeczytano 620 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Bez rymów Klimat Pesymistyczny Tematyka Ciało

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie