żywot kwiatka pewnego

od malutkiej łodyżki pnie się w górę...
codziennie próbuje dogonić wielką chmurę,
a gdy chmura wciąż ucieka,
czeka na pomoc człowieka,
płatki wypielęgnowane,
w porannej rosie kąpane,
krótkość żywota swojego,
wypełnia pełnią życia barwnego,
targane wiatrem,
smagane deszczem,
nie upadną na dno,
nie!
jeszcze...
a gdy kresu przyjdzie czas,
gdy zapachu płatków brak,
główkę spuści
nisko tak...
jak do pokłonu,
upadnie na kolana,
listka wzniesie ku górze
i ostatni raz pokłoni się chmurze...

"Nie przystawaj dla zbierania kwiatów, by je zachować, ale idź naprzód, a kwiaty będą ciągle kwitną na twojej drodze"

autor

anioleczek2005

Napisany: 2005-10-06 Dodano: 2005-10-06 19:10:02

Ten wiersz przeczytano 569 razy

Oddanych głosów: 19

Rodzaj Rymowany Klimat Romantyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie